Udział w targach zagranicznych często wymusza wykonanie projektu eksportowego. Udział w targach jest zazwyczaj początkiem realizacji projektu eksportowego. Dobre przygotowanie się do prezentacji wyrobów na targach zagranicznych zabiera nieraz kilka miesięcy pracy.

Co pewien czas trzeba ponownie przemyśleć elementy zawarte w planie marketingowym eksportu. Pozycjonowanie produktu, cena i serwis posprzedażny powinny zawsze odpowiadać potrzebom klientów.

Rodzaje strategii wychodzenia na rynki zagraniczne:

Eksport pośredni

Ta forma eksportu   polega   na   sprzedaży produktów zagranicznych przez pośrednika krajowego, który zakupuje produkty w kraju w celu ich dalszej odsprzedaży. Najczęściej rolą pośredników eksportowych pełnią przedsiębiorstwa handlu zagranicznego, zajmujące się zawodowo hurtowym handlem zagranicznym. Przedsiębiorstwa takie najczęściej zbierają zamówienia zagraniczne, a następnie próbują ulokować produkcję w kraju. Eksport pośredni można również realizować przez innych producentów – eksporterów.

Eksport bezpośredni

Polega na dokonywaniu eksportu poprzez własną, wyspecjalizowaną komórkę eksportową. Zadaniem tej komórki jest badanie i penetracja rynków zagranicznych, nawiązywanie kontaktów, oferowanie, kontraktowanie, prowadzenie negocjacji. Kluczem do sukcesu eksportowego obok dobrego produktu jest wydzielenie w strukturze firmy sprawnej komórki odpowiedzialnej za eksport.

Licencjonowanie

Polega na udostępnieniu kontrahentowi zagranicznemu tzw. „wartości niematerialnych i prawnych” takich jak: chronione patentem rozwiązania techniczne, technologiczne lub organizacyjne, know-how, marki handlowej czy też nazwy firmy. Udostępnienie wspomnianych wartości odbywa się w zamian za opłatę licencyjną, które wynoszą około 5% przychodów netto ze sprzedaży. Transferowi wartości towarzyszy często pomoc techniczna, doradztwo oraz szkolenie zapewnione przez licencjodawcę.

Produkcja na zamówienie

Jest najbardziej popularną formą wchodzenia na rynki zagraniczne przez polskich przedsiębiorców. Polega na tym, że kontrahent zagraniczny poszukuje w kraju przedsiębiorstwa produkcyjnego, które podjęłoby się wykonania produktu dokładnie według przygotowanej specyfikacji zamówienia. Zadaniem producenta jest wykonanie produktu, często z dostarczonych materiałów oraz akceptacja warunków cenowych przerobu. Ten rodzaj handlu wiąże się z ogromnymi  naciskami na obniżkę kosztów. Jeżeli producent krajowy jest w  stanie sprostać produkcji na zamówienie, a następnie po jakimś czasie rozpocząć eksport bezpośredni – to może rokować bardzo duże zyski.

Wspólne przedsięwzięcie (Joint Venture)

Wspólne przedsięwzięcie jako forma aliansu dwu lub więcej przedsiębiorstw, które łączą swoje zasoby w celu realizowania określonego działania. Utworzenie wspólnego przedsięwzięcia biznesowego w kraju importera to dobry pomysł zwłaszcza na tych rynkach, gdzie prawo wymaga, aby np. 51% własności firmy należało do podmiotu krajowego.

Filia zagraniczna

To kosztowna, ryzykowna ale jednocześnie najbardziej zyskowna forma zdobywania rynków zagranicznych. Filia stanowi przedłużenie działań firmy na rynek zagraniczny. Charakteryzuje się dużym stopniem samodzielności w zakresie działań operacyjnych, w zasadzie przejmuje cześć faz produkcji od firmy macierzystej eksportera, chociaż strategia marketingowa jest podporządkowana firmie matce. Strategia dotyczy głównie dużych firm.

Źródła:

https://www.parp.gov.pl/files/74/81/713/21853.pdf

http://www.wrota.podkarpackie.pl/res/um/gsp/przewodnik_dla_eksportera.pdf

http://www.exporter.pl/zarzadzanie/1strategia.html